عصمت عیسی علیه السلام-10

پیامبری عیسی علیه السلام

     «قال انى عبدالله آتانى الکتاب وجعلنى نبیّا...»(39)

گفت: منم بنده خدا، به من کتاب داده و مرا پیامبر قرارداده‏است.

     حضرت عیسی علیه السّلام همان روزی که از حضرت مریم متولد شد، خدا او را پیامبر قرار داد و او در حالی که طفل شیر خوار بود، با مردم سخن گفت و این معجزة الهی بود، تا بر مردم حجت تمام شود، که این نوزاد پاک و مطهر از طرف خداوند پیامبر می‌باشد و نه خدا.همچنین عیسى (علیه السلام) سخن خود را با جمله (انى عبد اللّه ) آغاز نمود تا به عبودیت خود براى خدا اعتراف نموده، از غلو غلو کنندگان جلوگیرى کند.

عصمت عیسی علیه السلام-9

بیزارى عیسی از شرک پیروانش

     این آیه پیرامون گفتگوى خداوند با حضرت مسیح (ع) در روز رستاخیز بحث مى کند، به دلیل اینکه در چند آیه بعد مى خوانیم: «هذا یوم ینفع الصادقین صدقهم؛ امروز روزى است که راستگویى راستگویان به آنها سود مى دهد و مسلما منظور از آن روز قیامت است.» (36) به علاوه جمله «فلما توفیتنی کنت أنت الرقیب علیهم؛ تا وقتى در میانشان بودم بر آنان گواه بودم پس چون روح مرا گرفتى تو خود بر آنان نگهبان بودى.» (37) دلیل دیگرى بر این است که این گفتگو بعد از دوران نبوت مسیح (ع) واقع شده است و شروع آیه با جمله قال که براى زمان ماضى است مشکلى ایجاد نمى کند، زیرا در قرآن بسیار دیده مى شود که مسائل مربوط به قیامت به صورت زمان ماضى ذکر شده و این اشاره به قطعى بودن قیامت است، یعنى وقوع آن در آینده چنان مسلم است که گویى در گذشته واقع شده، و با صیغه فعل ماضى از آن یاد مى شود. به هر حال آیه مى گوید: خداوند در روز قیامت به عیسى مى گوید: آیا تو به مردم گفتى که من و مادرم را علاوه بر خداوند معبود خویش قرار دهید، و پرستش کنید؟ «و إذ قال الله یا عیسى ابن مریم أ أنت قلت للناس اتخذونی و أمی إلهین من دون الله»

عصمت عیسی علیه السلام-8

عصمت عیسی مسیح از دیدگاه قرآن

     در این قسمت از نوشته به دیدگاه قرآن در ارتباط با عصمت حضرت عیسی علیه السلام می پردازیم.آیاتی که ایشان را مبرا می دارد از الوهیت، گناه و اشتباه.

عصمت عیسی علیه السلام-7

تناقضات کتاب مقدس در عصمت عیسی مسیح 

     همانطور که در بالا ذکر شد،مسیحیان به عصمت حضرت عیسی علیه السلام باور داشته و او را منزه از گناه و اشتباه می خوانند،زیرا او را لباس الوهیت و خدایی پوشانده اند.و خدا هم که در نظر آنان مصون از اشتباه و گناه است.اما با دقت در کتاب مقدس به مواردی از عملکرد عیسی مسیح  برمی خوریم که بوی گناه و اشتباه از آن متصاعد می شود.

     

عصمت عیسی علیه السلام-6

      کتاب مقدس عصمت و بی‌گناهی را تنها از آن مسیح،می داند. از مسیح بعنوان یگانه قهرمان بی بدیل و بی‌عیب خدا( بره بی‌عیب خدا که گناه جهان را برداشت ) و خود قربانی گناهان بشر گردید،یاد شده است. در یوحنا به نقل از مسیح آمده است: “کیست از شما که مرا به گناه ملزم سازد؟… ” (18) و نیز ” زیرا او را که گناه نشناخت ، در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالت خدا شویم.” ( 19 ). 

    

عصمت عیسی علیه السلام-5

عصمت از دیدگاه مسیحیت:

     معنای عصمت و واژه‌های مترادف آن در کتاب مقدس برای انبیاء به گونه های زیر به کار رفته است. 

ـ بری از خطا، لغزش ناپذیر؛ (infallible)

ـ فقط خدا جایزالخطا نیست؛ (only God is infallible)

ـ خطا ناپذیری، برائت از اشتباه؛ (in fallibility)

ـ خطا ناپذیری، لغزش ناپذیری، مصونیت از خطا، مصونیت، بی‌گناهی؛ (in fallibility) 

   

عصمت عیسی علیه السلام-4

عصمت انبیاء در قرآن:

     قرآن مجید، کتابی است که هم به لحاظ لفظ و هم به لحاظ معنا به موضوع عصمت پرداخته است. برای نمونه،می توان از آیه 67 سوره مائده نام برد: "یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ "  و از نظر معنایی نیز می توان به  آیه 80 سوره نساء: " مَّنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللّهَ وَمَن تَوَلَّى فَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا." اشاره کرد. همچنین از نظر معنایی، در آیه 90 سوره انعام برای تمام انبیای الهی، موضوع عصمت را به صورت مطلق (گناه کبیره و صغیره، عمد و سهو، خطا و اشتباه) بیان کرده است: " أُوْلَـئِکَ الَّذِینَ هَدَى اللّهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ قُل لاَّ أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرَى لِلْعَالَمِینَ :آنها کسانی بودند که خدا، خود آنها را هدایت نمود، تو نیز از راه آنها پیروی نما، و (امت را) بگو که من مزد رسالت از شما نمی‌خواهم، این نیست جز یاد آوری و پندی برای اهل عالم (که به یاد خدا متذکر شوند)."

  

عصمت عیسی علیه السلام-3

ب) عصمت از لحاظ اصطلاحی:

     در معنای اصطلاحی این واژه اختلافاتی وجود دارد، از جمله اینکه عده ای عصمت را به معنای ملکه گرفته اند و ما می دانیم  که ملکه ،بدنبال تمرین ممارست حاصل می شود و حال این که پیامبران برای گناه نکردن، احتیاج به تمرین ندارند.بلکه آن را بر اساس «لطف الهی» تعریف و تفسیر می کنند.( 7)که به نظر شیعه نزدیک است و دقیق تر به نظر می رسد: " آن‌چه انسان را از گناه و اشتباه مصون می‌دارد". بر این اساس خداوند آن را به بعضی انسان‌ها اعطا می‌کند و در پرتو آن، دارنده عصمت در عین قدرت بر انجام گناه و ترک طاعت، از ارتکاب گناه و ترک طاعت مصونیت می‌یابد.

    

عصمت عیسی علیه السلام-2

     در قرآن، آیاتی علی الظاهر به پیامبران الهی نسبت هایی می دهد که در نگاه ظاهر بین ما، برخلاف عصمت به نظر می آید،از جمله این پیامبران حضرت عیسی علیه السلام است،که ممکن است شائبه ای از اشتباه و گناه،با توجه به این آیات، برای ایشان متصور شود، لذا سعی داریم به آین آیات نگاهی دقیق بیاندازیم تا خورشید واقعیت از پشت ابر شبهه خود را نمایان کند.

    همچنین با توجه به گسترده بودن منابع قرآنی در زمینه عصمت عیسی علیه السلام،در این نوشته برآنیم تنها به برخی از این آیات نورانی بپردازیم.

     برای واضح تر شدن ابعاد مختلف این موضوع، لازم است که ما تعریفی از عصمت در نگاه مسیحیت و اسلام ارائه دهیم.البته ناگزیر از این هستیم که نمونه هایی از آیات کتاب مقدس که مرتبط با بحث عصمت می شود را بیان کنیم.

عصمت عیسی علیه السلام-1

     ادیان و مذاهب مختلف هر کدام داعیه دار هدایت و تکامل انسان می باشند و برای رسیدن به آنچه که فکر می کنند درست است،دیگران را به ماندن در این مسیر و یا دعوت به این راه،تشویق می کنند.از آنجایی که اعتقادات ناشی از برداشت های دینی و مذهبی نقش بسزایی در روند جاری زندگی بشر چه در امور مادی و چه در امور معنوی دارد،لازم است سرچشمه این اعتقادات زلال و بی آلایش باشد تا انسان با نوشیدن از آن چشمه،به هدفی که منظور نظرخالق هستی بوده، دست یابد؛زیرا خداوند متعال از دمیدن روح خویش در کالبد این موجود خاکی هدفی داشته است.حال برای دست یافتن به این آب حیات،ناگزیر از راه بلدها و پیران طریقت هستیم که دست ما را بگیرند و به مقصود برسانند. از اینجاست که لزوم وجود رابطی بین خلق و خالق احساس می شود؛ولی اینکه چه کسانی و با چه خصوصیاتی می توانند این بار سنگین را به دوش بکشند،خود حدیث مفصلی است که ادیان و مذاهب مختلف به آن پرداخته اند.