عصمت عیسی علیه السلام-9

بیزارى عیسی از شرک پیروانش

     این آیه پیرامون گفتگوى خداوند با حضرت مسیح (ع) در روز رستاخیز بحث مى کند، به دلیل اینکه در چند آیه بعد مى خوانیم: «هذا یوم ینفع الصادقین صدقهم؛ امروز روزى است که راستگویى راستگویان به آنها سود مى دهد و مسلما منظور از آن روز قیامت است.» (36) به علاوه جمله «فلما توفیتنی کنت أنت الرقیب علیهم؛ تا وقتى در میانشان بودم بر آنان گواه بودم پس چون روح مرا گرفتى تو خود بر آنان نگهبان بودى.» (37) دلیل دیگرى بر این است که این گفتگو بعد از دوران نبوت مسیح (ع) واقع شده است و شروع آیه با جمله قال که براى زمان ماضى است مشکلى ایجاد نمى کند، زیرا در قرآن بسیار دیده مى شود که مسائل مربوط به قیامت به صورت زمان ماضى ذکر شده و این اشاره به قطعى بودن قیامت است، یعنى وقوع آن در آینده چنان مسلم است که گویى در گذشته واقع شده، و با صیغه فعل ماضى از آن یاد مى شود. به هر حال آیه مى گوید: خداوند در روز قیامت به عیسى مى گوید: آیا تو به مردم گفتى که من و مادرم را علاوه بر خداوند معبود خویش قرار دهید، و پرستش کنید؟ «و إذ قال الله یا عیسى ابن مریم أ أنت قلت للناس اتخذونی و أمی إلهین من دون الله»