خشونت در کلیسای مسیح-7

تفتیش عقاید و شکنجه ی مقدس

دستگاه تفتیش عقاید در رم، یا «اداره ی مقدس»، دستگاه سانسورچی ها را به وجود آورد.

هزاران کتاب در فهرست پاپی قرار داده شد.

آثار مؤلفانی چون «اراسموس»، «ساوونارولا»، و «بوکاچیو» ممنوع شد.

بخش هایی از آثار مؤلفان دیگری چون «دانته» بویژه سانسور شد، و بعضی قسمت های مشکل آفرین می بایست پیش از انتشار حذف می شد، آثار علمی گرفتار سانسور بود.

بیشتر آثار مردان بزرگی چون «کوپرنیک»، «کپلر» و «گالیله» از طرف کلیسا محکوم شد و برای سال ها اجازه ی انتشار نیافت.

    

 فرمان مقدس کتاب سوزی و دانشمندسوزی

 «دادگاه های تفتیش عقاید پاپ در هر جایی، علاوه بر سانسور و تکفیر و اعدام نویسندگان، فهرستی نیز تنظیم نمود که خواندن و داشتن کتاب های مندرج در آن، بر مسیحیان ممنوع بود.

اساس این رفتار، در قرون اولیه ی مسیحیت بنا شده بود. کلیسا، هر نوشته ای را که با تعالیم کلیسایی منافات داشت، محکوم به آتش کرد و برای تثبیت این دستورالعمل، منشورهایی از طرف امپراطورها صادر شد. این شیوه در همه ی قرون وسطی همچنان برقرار بود و در اواخر قرن پانزدهم میلادی، دانشگاه «کالونی» مقرر نمود که کلیه ی کتاب ها، پیش از چاپ، کاملاً سانسور شوند. اقدام این دانشگاه توسط پاپ «سیکستوس چهارم» و «پاپ اینوسان» سوم مورد ستایش قرار گرفت.

در دوره ی پاپ «الکساندر ششم»، پیشنهاد این دانشگاه در مجلس «لاترن» مطرح شد و در نهایت مقرر شد که اگر ناشری بدون کسب اجازه از دستگاه پاپ، کتابی چاپ کند، مجازات شود.

 فهرست کتاب های ممنوعه ی پاپ «پل چهارم»، برای نخستین بار در سال 1557 میلادی به چاپ رسید. این فهرست که نخستین کتاب های ممنوعه به شمار می آمد و در روم منتشر می شد، از سه فصل تشکیل شده بود.

فصل اول مشتمل بر اسامی نویسندگانی بود که کتاب هایشان مورد سوء ظن کلیسا قرار گرفته بود.

 فصل دوم شامل عناوین این کتاب ها بود،

و فصل سوم بدون نام نویسنده مشخصاً به کتاب هایی اشاره کرده بود که در ممنوع بودن مطالعه ی آنها هیچ شکی نبود. این فهرست با تغییراتی اندک در سال 1561 میلادی دوباره به چاپ رسید و پس از آن نیز بارها تجدید چاپ شد.»