ایمان چیست؟

 معنای لغوی ایمان

واژه ایمان از ریشه «أمن» به معنای تصدیق کردن ، باورداشتن،آرامش، اطمینان قلب و نبود ترس است.

«با مردم به زبان خوش سخن بگویید»

امام حسن عسکرى علیه السلام

در تفسیر آیه «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمودند: یعنى با همه مردم، چه مؤمن و چه مخالف، به زبان خوش سخن بگویید. مؤمن، به هم مذهبان، روى خوش نشان مى دهد و با مخالفان، با مدارا سخن مى گوید تا به ایمان، جذب شوند و حتّى اگر نشدند، با این رفتار، از بدى هاى آنان در حقّ خود و برادران مؤمن اش، پیشگیرى کرده است.

فى تفسیر قوله تعالى «وَ قُولُوا لِلنّاسِ حُسنا» قالَ: قُولُوا لِلنّاسِ کُلِّهُم حُسنا مُؤمِنِهُم وَ مُخالِفِهُم، أمّا المؤمِنونَ فَیَبسُطُ لَهُم وَجهَهُ وَ أمّا المُخالِفونَ فَیُکَلِّمُهُم بِالمُداراةِ لاِجتِذابِهِم اِلىَ الایمانِ. فَاِنِ استَتَرَ مِن ذلِکَ بِکفِّ شُرورِهم عَن نَفسِهِ وَ عَن اِخوانِهِ المُؤمِنینَ

مستدرک الوسائل و مستنبط المسایل، ج 12، ص 261